© Gilivs
Met hun polytheïsme en een wereldrijk vol volkeren en culturen hadden de Romeinen zat aandacht voor lokale godheden van buiten hun traditionele pantheon. Toch waren er ook een paar die met minder enthousiasme werden ontvangen…
Auteur: Giel
Giel is al sinds zijn prilste jeugd diep geïnteresseerd in geschiedenis en in de Romeinse tijd in het bijzonder. Na zijn MA in geschiedenis te hebben gehaald aan de Universiteit Leiden is hij zelf dieper en dieper in het Romeinse verleden (met name dat van Nederland) gaan graven. Naast geschiedwetenschappelijk onderzoek houdt hij zich bezig met het omzetten van de resultaten in creatieve projecten, opdat er leerzaam doch leuk materiaal geproduceerd wordt. Hoofdinteresses zijn de geschiedenis van het Romeinse rijk, de Romeinen in Nederland en het Romeinse leger.
Trajanus en het begin van de Adoptiefkeizers
Na de moord op keizer Domitianus in 96 werd Marcus Cocceius Nerva tot keizer uitgeroepen door de Senaat. Lang regeerde Nerva niet: al na vijftien maanden keizerschap overleed hij. Maar dat was voldoende tijd om een opvolger te selecteren in de vorm van Marcus Ulpius Traianus. En dat betekende het begin van een dynastie van Adoptiefkeizers en de Gouden Eeuw van Rome. Verder lezen Trajanus en het begin van de Adoptiefkeizers
De dominante Domitianus
De na het Vierkeizerjaar aan de macht gekomen Flavische dynastie telt maar weinig keizers. Al met nummer drie komt er een einde aan de lijst. Maar dat was misschien ook aan het karakter en de regeringsstijl van deze keizer te weten, die veel harder, eigenzinniger en ijdeler was dan zijn vader en broer waren geweest. Zijn naam was Domitianus. Verder lezen De dominante Domitianus
Marcus & Marbod: Marcus de mithraïst
© Copyright Gilivs
Vespasianus en Titus, vader en zoon
Op de dood van Nero en het woelige Vierkeizerjaar volgde de Flavische dynastie. Het was de eerste keizerlijke dynastie waarin een keizer zou worden opgevolgd door zijn biologische zoon. Alle voorafgaande keizers waren opgevolgd door een achterneef, oom of stiefzoon. De Flavische dynastie telt aanzienlijk minder keizers, al was er lange tijd wel degelijk een stabiele regering. Zeker onder Vespasianus en zijn zoon Titus was er sprake van een nuchter, sober keizerschap.