Op 18 maart 37 na Chr. werd Gaius Iulius Caesar tot keizer uitgeroepen door de Senaat. Julius Caesar? Die was toen toch al 81 jaar dood? Dat klopt. Het betreft hier een naamgenoot, de kleinzoon van de beroemde veldheer Drusus en de zoon van Germanicus. Zowel zijn vader als grootvader staan bekend om hun veldtochten in Germania, wat de erenaam Germanicus ook wel aantoont. De toekomstige keizer was al als peuter in het militaire kamp te zien was, in een speciaal op kindermaat gemaakte uitrusting, compleet met twee kleine caligae, stevige, met noppen beslagen legersandalen. Verder lezen Gaius het soldatenschoentje: keizer Caligula
Tag: Germanen
Attila de Hun, de gesel Gods
Eigenlijk weet niemand hoe hij eruit zag, maar berucht is hij des te meer. Attila de Hun, die midden 5e eeuw de aartsvijand van het Oost- en West-Romeinse rijk was. “Waar Attila is geweest groeit geen gras meer,” zo zei men. Hij stond bekend als de Gesel Gods en is de beroemdste van alle aanvoerders van de Hunnen. Toch zijn er maar weinig zaken over zijn leven echt duidelijk… Verder lezen Attila de Hun, de gesel Gods
De Opstand der Friezen
De torque, een sieraad van eer.
De torque of torc is een metalen sieraad, omgebogen in een cirkelvorm met twee knoppen aan de uiteinden. Het is een voorwerp dat in veel Europese culturen voorkwam, zoals bij de Kelten en de Germanen, waar het een waardevol sieraad was dat symbool stond voor de aristocratie. Doordat de Keltische cultuur een sterke invloed had verspreidde de torque zich overal door Europa, tot ver in Azië. Het voorwerp is terug te vinden in kunstvoorwerpen van de Scythen (Kaukasus en Centraal-Azië) evenals op Perzische afbeeldingen. De Keltische torque verdween grotendeels tijdens de Grote Volksverhuizing, maar in de middeleeuwen kwamen de Vikingen weer met soortgelijke sieraden op de proppen. Bijna onnodig te vermelden dat de torque ook zijn weg had gevonden naar de Romeinen. Verder lezen De torque, een sieraad van eer.
Romeinse tempels in Nederland
Kenmerkend voor de Romeinse tijd in ons land is dat de zogenaamd Romeinse tempels hier zelden of nooit aan typisch Romeinse goden gewijd waren. Polytheïstisch als de Romeinen waren hielden ze de goden van de door hen onderworpen volkeren vaak genoeg in ere. Dat was niet eens zo vreemd: de meeste culturen van die tijd waren polytheïstisch en op die wijze vallen goden uit verschillende pantheons vaak met elkaar te vergelijken. Verder lezen Romeinse tempels in Nederland
