Salvete, salvete! Deze Romein is vandaag weer een flink stuk opgeschoten. Zoals mijn trouwe volgers misschien nog weten ben ik mijn reis begonnen vanuit de civitas (administratief stamgebied) van de Tungri. Hoewel ik de grenzen van die civitates niet met zekerheid kan aanwijzen, weet ik wel zeker dat een groot deel van Limburg bij Tungrisch gebied hoort. Maar intussen heb ik wellicht al de civitas van de Bataven bereikt! Misschien ben ik daarbij intussen zelfs door het gebied van de Cugerni gekomen. De Cugerni wonen tussen Rijn en Maas in het oosten van Germania Inferior: deze groep is ontstaan toen de vijandige Sugambren door de Romeinen verslagen werden en een groot deel van de overlevenden naar de linkeroever van de Rijn verplaatst werd, waar ze met de plaatselijke bewoners versmolten. De hoofdstad van hun civitas is een echte Romeinse stad, namelijk Colonia Ulpia Traiana (Xanten). Om die reden worden zij ook wel Trajanensen genoemd.
De Veerweg in Lottum. Helaas geen spoor van de statio.
Zover was het vanmorgen natuurlijk nog niet. Ik was op dat moment nog in Blariacum (Blerick, te Venlo), waar ik vol goede moed opstond om mijn reis langs de Maas voort te zetten, waarbij ik vandaag probeerde de westelijke Maasweg uit de Romeinse tijd te volgen. Om kwart voor tien bereikte ik Lottum. Hier zou een Romeinse statio (een rijksherberg of pleisterplaats) geweest moeten zijn, ongeveer ter hoogte van de Veerweg. Vandaar liep ik verder door naar het noorden, onderweg diverse plaatsen en dorpen tegenkomend. Ik besloot in Ooijen maar even te pauzeren.
In de omgeving van Wanssum stond ook een villa, compleet met bronzen vaatwerk.
Rond een uur of 1 kwam ik in een regio waar weer opvallend veel nederzettingen, villa’s en munten gevonden zijn. Voorbeelden hiervan zijn Wanssum en Geysteren. Je vraagt je af hoe die munten daar terechtgekomen zijn… Dat hangt natuurlijk ook af van de hoeveelheid. Een enkele munt kun je nog verliezen, maar een groot aantal is andere koek! Misschien hebben mensen geld weggestopt voor slechte tijden of zelfs uit paniek? Als ze hun geld nooit meer hebben kunnen ophalen moeten die slechte tijden zeker aangebroken zijn. Of zouden de eigenaren in hun haast vergeten zijn waar ze het geld verstopt hadden?
Het landschap bij Maashees.
Uiteindelijk kwam ik terecht in wat jullie de provincie Noord-Brabant noemen (nogmaals: voor mij valt dit alles onder één provincie), vlakbij de plaats Maashees. Niet ver daarvandaan moet ook een villa gestaan hebben: die van Boxmeer-Campagne. Het echte Boxmeer ligt een stuk verderop, dus kwam ik eerst nog een hoop andere dorpen tegen, zoals Vierlingsbeek, Groeningen en Vortum-Mullem. De laatste plaats is ook niet ver van zo’n Romeinse villa. Rond vijven bereikte ik Boxmeer.
Vannacht slaap ik in het pittoreske Boxmeer.
Kortom, opnieuw een vrij rustige dag vandaag. Dat kan morgen wel eens anders worden. Eerst zal ik Ceuclum (Cuijk) bereiken en daar de Maas oversteken om verder naar het noorden te gaan. In de omgeving van Noviomagus is zat moois te zien en bovendien zal ik daar eindelijk mijn oom even opzoeken. Daarna moet ik voortmaken, want 8 mei moet ik mij melden op Castellum Hoge Woerd, dus ik heb nog best een tocht voor de boeg!
Goedenavond, beste barbaren! Net als gisteren heb ik al met al een rustig dagje gehad. Omdat ik weer een flink stuk af wilde leggen stond ik mooi op tijd op, zodat ik tijdig kon vertrekken vanuit Catualium, oftewel Heel. Van daaruit liep ik weer verder naar het noorden, langs de linkeroever van de Maas. Daar heeft waarschijnlijk ook een Romeinse weg gelegen. Na ruim een uur bereikte ik Horn. Hier zijn wijaltaren gevonden van Mercurius Arvernus en Mars of Halamarthus (zie de foto links). Waarschijnlijk gaat het hier om plaatselijke goden die met de Romeinse vereenzelvigd werden. Dat kwam wel meer voor in die polytheïstische tijden.
De steen van Rura
Vanuit Horn stak ik de Maas weer over, want ik wilde Roermond niet mislopen! Er moet in Roermond een tempel hebben gestaan voor de godin Rura. Ik ken haar niet erg goed, maar haar naam doet me vermoeden dat ze met de Ruhr te maken heeft. Wat denken jullie? De steen van Rura is daar in elk geval te zien in het Historiehuis, met nog wel meer vondsten uit de Romeinse tijd. Roermond kende dus een Romeinse nederzetting. Er is ook een grafveld gevonden in de omgeving, zoals je wel vaker aantreft bij Romeinse nederzettingen en forten.
De kerk van Asselt bevat Romeins materiaal!
Vanuit Roermond liep ik naar Asselt. In de kerk die daar staat zit nog Romeinse bouwmateriaal verwerkt, tot wat stukken beton aan toe! Geen wonder, want dat Romeinse beton is op een of andere manier veel duurzamer dan dat uit jullie tijd. Na Asselt kwam ik in de buurt van Swalmen, waar funderingen zijn gevonden. Misschien waren die wel van een Romeinse wachtpost. Wie zal het zeggen? Een uur later bereikte ik Beesel, waar een inheemse nederzetting gestaan had. Ik besloot mij daar ook even “neder te zetten”, want het middaguur was al voorbij.
Het Limburgs Museum in Venlo
Al doorlopend ging ik via Reuver vlak langs de Maas en kwam ik in een omgeving waar meerdere pannenovens gevonden zijn. Pannenovens? Ja, voor het vervaardigen van dakpannen. Op de Krekelbergse Heide stond er eentje die werd uitgebaat door soldaten van Legio XXX Ulpia Victrix, uit Xanten. Misschien is het geen toeval dat daar vlakbij een plaats ligt die Pannenberg genoemd wordt. Vlak ten noorden ervan lag Tegelen. Het zou kunnen dat hier al een nederzetting lag in de Romeinse tijd. Die zou dan Tegulaheten. Vanuit Tegelen ben je snel in Venlo, waar in de Romeinse tijd vast ook een belangrijke plaats is geweest. Het zou kunnen dat de plaats Sabloneshier lag, al is dat lang niet zeker: misschien lag Sablones wel in het gebied dat jullie Duitsland noemen. In elk geval lag in Venlo wel zo’n pannenoven. Het is ook de plaats van het Limburgs Museum, vol Romeinse vondsten.
Dat Venlo vast en zeker een nederzetting kende, blijkt wel uit het feit dat hier waarschijnlijk een brug over de Maas lag. Waarschijnlijk ongeveer op de plek waar nu ook een brug ligt. Die brug stak ik over, want aan de westkant van de Maas ligt het Venlose stadsdeel Blerick, de plaats van het Romeinse fort Blariacum. Zo ben ik vandaag in elk geval van fort naar fort gekomen. Tweemaal ben ik de Maas overgestoken en beide keren met een goede reden! Morgen zal ik denk ik een lange tijd aan de linkerzijde blijven. Ik hoop tegen die tijd de civitas van de Bataven binnen te gaan en tot in Boxmeer te komen. Als dat lukt bereik ik overmorgen met gemak Noviomagus. Hopelijk haal ik van daaruit Fletio op tijd!
Wie zegt dat alleen de Rijn een concentratie van Romeinse plaatsen en vondsten is? Vandaag ben ik langs de Maas naar het noorden gemarcheerd en onderweg ben ik van alles tegengekomen. Zoals mijn trouwe volgers vast wel weten ben ik gisteravond aangekomen in Stein, van waaruit ik vanmorgen verdergegaan ben. Zoals ik al zei stonden er in Limburg allerlei Romeinse villa’s. Nog geen anderhalf uur later kwam ik er alweer eentje tegen!
Na tienen bereikte ik Grevenbicht, de vindplaats van een Romeinse waterput: hoe toepasselijk deze week! Daarnaast zijn er in Grevenbicht ook resten gevonden van een Jupiterzuil. Dergelijke zuilen met een klein Jupiterbeeldje zijn wel vaker aangetroffen, bijvoorbeeld als onderdeel van een Gallo-Romeinse tempel. Ten oosten van Grevenbicht stond ook zo’n tempel, in Buchten. Deze tempel was gewijd aan de godin Arcanua. Ken jij die?
Verder marcherend naar het noorden kwam ik bij Illikhoven, ook de vindplaats van een villa. Pas anderhalf uur later, tegen kwart voor 1, bereikte ik Echt, waar ik besloot om even halt te houden voor mijn middagmaal. Helaas vergat ik de tijd nogal, zodat “even” uiteindelijk bijna een uur werd. Ik liet mij echter niet kisten en bereikte rond drieën Maasbracht, waar ook alweer zo’n villa gestaan heeft. Daar stak ik de Maas over, via een brug. Wel zo toepasselijk, want wij Romeinen hebben natuurlijk zat bruggen over de Maas gebouwd. Je steekt tenslotte graag droog over en bovendien zijn wij niet zulke goede zwemmers als de Germanen!
Omdat het in die buurt een natte boel is, vol kanalen, zijriviertjes en sluizen, moest ik nog een paar bruggen over alvorens Heel te bereiken. Heel is vermoedelijk de plek waar het Romeinse castellum Catualium gestaan heeft, al is het fort tot op heden niet teruggevonden. Omdat langs de Maas de weg naar het noorden lag, tussen de heirbaan van Belgica en Noviomagus, waren er in de loop der tijden meerdere pleisterplaatsen langs die weg gebouwd. Meestal waren deze bedoeld voor reizende soldaten of ambtenaren. Pas in de 3e en 4e eeuw werden bij deze pleisterplaatsen ook meerdere castella gebouwd, met name om invallers die door de Rijngrens heen wisten te komen in het achterland op te kunnen vangen, evenals om de meest strategische plaatsen aan de Maas te bewaken, zodat de vijand er moeilijk over kon komen. Gelukkig is dat in mijn tijd (de Vroege Keizertijd) allemaal nog niet zo hard nodig.
Ik besloot zelf maar te blijven “pleisteren” in Catualium. Morgen is het mijn doel om Blariacum (Blerick) te bereiken. Ik zal de Maas nog wel een paar keer oversteken. Aan de westkant blijven is eigenlijk praktischer, maar ik kan het nu eenmaal niet laten om zoveel mogelijk leuke Romeinse plaatsen aan te doen. Nu leg ik de stilus (pen) maar eens neer. Morgen weer verder!
Wat een dag, wat een dag! Gisteren ben ik aangekomen in Coriovallum (Heerlen), waar ik mij heen had begeven met een speciale reden. Enige tijd geleden had ik namelijk een uitnodiging ontvangen van Stichting Linea Recta of ik hun wandeltocht in Landgraaf wilde komen bekijken! Nou, dat sloeg ik natuurlijk niet zomaar af. Hoewel de plek niet precies op mijn route lag had ik dus besloten even een omweg te maken om in Landgraaf te gaan kijken. Tijd genoeg, want ik hoef pas over een week op mijn eindbestemming te zijn.
Vanmorgen werd ik dus wakker in Coriovallum. Omdat de wandeltocht langs de heirbaan niet voor 2 uur ’s middags zou beginnen, had ik in elk geval de tijd om eens goed uit te slapen en ’s morgens nog wat rond te kijken in Coriovallum. Ik kon mijn ogen dan ook goed de kost geven in het Thermenmuseum. Het Thermencomplex van Coriovallum is de enige Romeinse ruïne in Nederland die nog volledig te bezichtigen is op de originele plek, dus dat kon ik natuurlijk niet zomaar links laten liggen. Daarnaast was er nog genoeg te doen in het museum, zoals rondleidingen en een workshop over Romeinse “bodylotion”.
Toen de ochtend op zijn eind liep werd het dan toch tijd om mij eens oostwaarts te begeven. Gelukkig ligt Landgraaf vlakbij Heerlen, dus had ik daar nog alle tijd om even rond te kijken en mezelf een beetje te informeren. De tocht ging om 14:00 uur van start en voerde ons in een rustig wandeltempo (dus niet in marstempo) over de heirbaan Keulen-Boulogne, waar ik het gisteren al over had. Met de mooie Zuid-Limburgse omgeving snap ik heel goed dat hier een uitgebreide wandeltocht gehouden wordt, want het uitzicht was zeker de moeite.
Helaas kon ik niet eeuwig blijven hangen bij Stichting Linea Recta. Ik had toch een reisschema om mij aan te houden en het was echt de bedoeling dat ik vandaag ook nog wat dichter bij mijn reisdoel zou komen. Uiteindelijk nam ik dus afscheid en ging ik weer richting de Maas. Om tijd te winnen besloot ik niet via de heirbaan naar Maastricht terug te lopen, maar sneed ik een stuk af door direct naar Stein te gaan. Onderweg kwam ik weer door een gebied dat rijk aan Gallo-Romeinse villa’s is geweest. Zuid-Limburg is natuurlijk ook een vruchtbare streek, dus zal het ook populair zijn geweest voor de aanleg van landerijen. Op zulke landerijen zal de armste bevolkingslaag, die van de dagloners, hard hebben staan zwoegen, hopend dat ze morgen ook weer werk zouden kunnen krijgen.
Door mijn late vertrek uit Landgraaf kwam ik pas tegen half 8 aan in Stein, maar ik was nu in elk geval weer in de buurt van de Maas (en van de Ur, dus zat ik bij twee rivieren in de buurt). Ook bij Stein hoort zo’n Romeinse villa, al kon ik daar niet veel sporen meer van terugzien. Veel puf om ernaar te zoeken had ik nu natuurlijk ook niet meer. Na een laat avondmaal schrijf ik nu nog even snel dit reisverslag en dan kruip ik in de veren. Morgen weer verder. Ik hoop dan tot in Catualium (Heel) te komen. Een goedenavond!
Salvete, barbari Germanici! Zoals jullie misschien al weten ben ik deze week weer door jullie prachtige land aan het reizen, op mijn goede oude benenwagen! Vandaag ben ik jullie land binnen gegaan, maar het einde van mijn reis is nog lang niet in zicht. De bedoeling is dat ik uiterlijk 8 mei aanwezig ben op Castellum Hoge Woerd. Langs de kortste weg zou ik hier in vijf dagmarsen kunnen zijn, maar… ik neem niet de kortste weg!
Dag nul
Gistermiddag ben ik mijn reis begonnen vanuit Atuatuca Tungrorum, oftewel Tongeren, waar ik geholpen heb toezicht te houden op de lokale verkiezingen en de daaraan voorafgaande gladiatorenspelen. Tongeren staat bekend als de oudste stad van België: de Romeinse naam duidt erop dat meer plaatsen Atuatuca heetten, maar dat dit het Atuatuca was van de Tungri.
De naam Atuatuca is ook gebruikt voor de hoofdvesting van de Eburonen, wat verklaart waarom er eeuwen later een standbeeld in Tongeren is neergezet voor Ambiorix, de Eburoonse leider die Julius Caesar bevocht. Toch lijkt het erop dat het om twee verschillende plaatsen gaat. De Tungri zijn waarschijnlijk een mengeling van Germanen van achter de Rijn en wat Eburonen die Caesars gruwelijke wraak overleefden. Atuatuca Tungrorum werd waarschijnlijk rond 15 v. Chr. gesticht als administratieve hoofdstad van de Tungri, die onder Germania Inferior gerekend worden. Geen wonder dat in Tongeren dan ook het Gallo-Romeins Museum staat.
De grens vlakbij Maastricht.
De civitas (administratief stamgebied) van de Tungri reikt waarschijnlijk tot voorbij Venlo, dus de grens tussen Nederland en België is voor mij als Romein helemaal geen grens, zelfs niet tussen stamgebieden. Tongeren zelf ligt ondertussen aan een zeer belangrijke Romeinse hoofdweg of heirbaan, namelijk die tussen Keulen, de hoofdstad van Germania Inferior, en Boulogne, een grote haven. Niet alleen is dat handig voor mij bij het volgen van de route, maar ook voor de steden en nederzettingen aan deze weg was het erg goed. Maar daar kom ik nog op terug…
Vanmorgen rond half 9 (jullie tijdmeting) was het dan zover: ik overschreed de moderne grens tussen Nederland en België en kwam meteen in Mosae Traiectum, oftewel Maastricht. Zoals Tongeren bekendstaat als oudste stad van België wordt Maastricht wel eens oudste stad van Nederland genoemd, maar dat is niet helemaal juist: hoewel het een belangrijke plaats was, vergelijkbaar met de steden van die tijd, kreeg Maastricht nooit Romeinse stadsrechten. Dat het toch groot genoeg was om als een stad te worden beschouwd blijkt wel: in de middeleeuwen kreeg het ook nooit stadsrecht, terwijl iedereen het wel degelijk als een stad beschouwde!
De Jupitertempel onder Hotel Derlon.
Vrijwel direct kwam ik terecht in een wijk waar alle straten een naam hadden die te maken had met de Romeinen: Dianahof, Lareshof, Jupiterhof, Numitorhof. Erg leuk! Een uurtje later bereikte ik de Maas en de plek waar het castellum van Mosae Traiectum lag. Het castellum is rond 333 (dus een paar eeuwen na mijn tijd) gebouwd om de zo belangrijke brug over de Maas te bewaken. Rondom het fort lag een fossa oftewel gracht: aan west- en noordzijde lag die droog, maar aan de zuidkant stroomde daar water doorheen van de Jeker. Aan de oostkant hoefde echter geen gracht te liggen: daar lag de Maas immers al! Een badhuis mocht bij een dergelijk fort en omringende nederzetting natuurlijk niet ontbreken: op de plek ervan ligt een plein dat nog steeds Op de Thermen heet. Zelfs de ommuurde Jupitertempel had iets te maken met water: er stond namelijk een waterput. Zo’n put geeft immers veel frisser drinkwater.
De catacomben van Valkenburg.
Uiteindelijk werd het tijd voor mij om verder te gaan. Ik stak de Maas over en volgde de heirbaan naar het oosten, naar Coriovallum (Heerlen). Dat ligt niet op mijn route, maar ik heb een reden om die kant uit te gaan. Onderweg kwam ik langs een plaats waarvan de naam mij bekend voorkwam: Valkenburg. De naam deed bij mij een belletje rinkelen omdat een plaats in Zuid-Holland dezelfde naam heeft, namelijk daar waar het castellum Praetorium Agrippinae lag. In het Limburgse Valkenburg was een dergelijk fort niet te vinden, maar ik ben er toch even blijven hangen. In een deel van de mergelgroeven bleken namelijk de catacomben van Rome te zijn nagebouwd! Dit waren de ondergrondse Joodse en christelijke begraafplaatsen buiten Rome. Toen het christendom in de 4e eeuw een meer dominante positie kreeg werden de ooit zo sombere gangen steeds rijkelijker versierd. Dat is fraai nagemaakt in Valkenburg!
Uiteindelijk trok ik verder, onderwijl genietend van het landschap. Een stuk heuvelachtiger dan die Rijngrens waar ik volgende week moet zijn. Er moeten veel Gallo-Romeinse villa’s hebben gestaan in Zuid-Limburg, zoals bij Voerendaal.
Dag 1
Dat deze streek zo populair was bij de regionale elite, in dit geval vaak gepensioneerde commandanten uit de hulptroepen of afstammelingen daarvan, kan ik wel begrijpen. Het landschap is erg mooi! Zulke villa’s zullen hier in het noorden van het rijk trouwens vaak een hypocaustum (vloerverwarming) hebben gehad, net zoals de Romeinse badhuizen. Die badhuizen hebben stromend water nodig, wat in deze heuvelachtige streken wel wat gemakkelijker voor elkaar te krijgen is: water stroomt immers van hoog naar laag.
Zo bereikte ik dan uiteindelijk Coriovallum, oftewel Heerlen, waar ook zo’n badhuis gestaan heeft. En wat voor één! Het Thermencomplex van Heerlen is zo groot dat er een compleet museum aan gewijd is! Met een vloerverwarming voor de warmere ruimtes, uiteraard. (Zie mijn eerdere artikel over de Romeinse badhuizen.) Dat het zo’n groot complex was zegt wel iets over de streek. Coriovallum had ook geen stadsrecht, maar kan qua formaat rustig met de Romeinse steden in jullie land vergeleken worden: de bewoners konden nu eenmaal veel verdienen aan die handelsweg. De bouw van die grote thermen is vast gefinancierd door een particuliere geldschieter. Zou dat iemand uit Coriovallum zijn geweest of één van die villabewoners?
Tegen de tijd dat ik het Thermenmuseum bereikte vond ik het allemaal wel mooi. Morgen heb ik mijn afspraak en tot die tijd kan ik morgenochtend mooi even uitgebreid rondkijken in het museum. Na dat alles moet ik, vrij laat op de middag nog, rechtsomkeert maken en weer naar de Maas terugkeren, dus ik zal nog wel even flink moeten doorlopen. Ach, ik kan in elk geval even uitslapen (schijnt op die dag van de week erg populair te zijn bij jullie). Morgen weer op pad. Tot dan!
Salvete, salvete! Deze Romein is vandaag weer een flink stuk opgeschoten. Zoals mijn trouwe volgers misschien nog weten ben ik mijn reis begonnen vanuit de civitas (administratief stamgebied) van de Tungri. Hoewel ik de grenzen van die civitates niet met zekerheid kan aanwijzen, weet ik wel zeker dat een groot deel van Limburg bij Tungrisch gebied hoort. Maar intussen heb ik wellicht al de civitas van de Bataven bereikt! Misschien ben ik daarbij intussen zelfs door het gebied van de Cugerni gekomen. De Cugerni wonen tussen Rijn en Maas in het oosten van Germania Inferior: deze groep is ontstaan toen de vijandige Sugambren door de Romeinen verslagen werden en een groot deel van de overlevenden naar de linkeroever van de Rijn verplaatst werd, waar ze met de plaatselijke bewoners versmolten. De hoofdstad van hun civitas is een echte Romeinse stad, namelijk Colonia Ulpia Traiana (Xanten). Om die reden worden zij ook wel Trajanensen genoemd.
