Het Romeinse leger was georganiseerd volgens een strakke indeling. Om administratieve redenen waren de troepen die bestonden uit Romeinse staatsburgers (de “officieel Romeinse” legers) opgedeeld in meerdere legioenen. Deze opdeling ging terug op de vroege republiek, waarin het leger in tweeën was gesplitst en verdeeld over de twee consuls. De naam legioen (of legio) betekende simpelweg zoveel als “lichting”. De eerste legioenen bestonden “slechts” uit 1000 man, maar de meer klassieke uit de late republiek en vroege keizertijd telden bijna 6000 mannen. Daar moet bij vermeld worden dat het hier om ideale streefgetallen ging, zodat afwijkingen ook vaak genoeg voorkwamen. Verder lezen De rangen in een legioen
De torque, een sieraad van eer.
De torque of torc is een metalen sieraad, omgebogen in een cirkelvorm met twee knoppen aan de uiteinden. Het is een voorwerp dat in veel Europese culturen voorkwam, zoals bij de Kelten en de Germanen, waar het een waardevol sieraad was dat symbool stond voor de aristocratie. Doordat de Keltische cultuur een sterke invloed had verspreidde de torque zich overal door Europa, tot ver in Azië. Het voorwerp is terug te vinden in kunstvoorwerpen van de Scythen (Kaukasus en Centraal-Azië) evenals op Perzische afbeeldingen. De Keltische torque verdween grotendeels tijdens de Grote Volksverhuizing, maar in de middeleeuwen kwamen de Vikingen weer met soortgelijke sieraden op de proppen. Bijna onnodig te vermelden dat de torque ook zijn weg had gevonden naar de Romeinen. Verder lezen De torque, een sieraad van eer.
Romeins Nijmegen: een bewogen geschiedenis
Wie bekend is met de Romeinse geschiedenis van Nederland zal ongetwijfeld weten dat Nijmegen een zeer belangrijke plaats inneemt. Dat Noviomagus de oudste Romeinse stad (een “echte” stad) in ons land was, en dat er een groot legioenskampement of castra stond, is vrij bekend. Maar uiteraard is deze situatie niet bij aanvang van de Romeinse tijd plotsklaps tot stand gekomen om vier eeuwen stand te houden. Romeins Nijmegen kent een bewogen geschiedenis. Verder lezen Romeins Nijmegen: een bewogen geschiedenis
Romeinse tempels in Nederland
Kenmerkend voor de Romeinse tijd in ons land is dat de zogenaamd Romeinse tempels hier zelden of nooit aan typisch Romeinse goden gewijd waren. Polytheïstisch als de Romeinen waren hielden ze de goden van de door hen onderworpen volkeren vaak genoeg in ere. Dat was niet eens zo vreemd: de meeste culturen van die tijd waren polytheïstisch en op die wijze vallen goden uit verschillende pantheons vaak met elkaar te vergelijken. Verder lezen Romeinse tempels in Nederland
Mythologisch riembeslag
Een Romeinse soldaat kon je herkennen aan zijn militaire riem, welke tegenwoordig vaak een cingulum militares genoemd wordt. Deze leren riem was vaak bruin of rood, en voorzien van metalen plaatjes. Tijdens de vroege Keizertijd droegen soldaten vaak hun riemen op de “cowboy” manier, d.w.z. dat ze twee riemen kruislings droegen. Aan de ene riem werd vaak het zwaard (gladius) vast gehangen, en aan de andere riem doorgaans de dolk (pugio) aan speciale haakjes. In de loop van de tijd werd deze 2e riem vaak voorzien van 3-8 stroken van leer met metalen beslag en amuletjes. Men vermoed dat dit een mode-ontwikkeling is, begonnen met het splijten van de uiteinden van de riemen, ontwikkelend naar het maken van een apart schortje. 
Fysieke bescherming bood het schortje niet, hoogstens psychologisch! Ook wordt de zwaardriem geleidelijk aan in de 1e eeuw n. Chr. vervangen voor een schouderriem. Mogelijkerwijs hangt dit samen met de opkomst van de plaatpantsers (lorica segmentata), waarop twee riemen onpraktisch zijn door de breedte en gladheid van het pantser. Uiteindelijk verdwijnen ook deze schortjes weer en zien we het beslag in volume verminderen, maar wel meer versierd worden. Ten tijde van de laat Romeinse tijd zijn beide riemen geïntegreerd in 1 grote riem.
Deze riemen waren van groot belang van de soldaten, en vormden deel van hun identiteit. Er schenen zelfs straffen te worden uitgedeeld waarbij soldaten hun riem af moesten doen! Deze riemen zijn dus ook zeer persoonlijk en werden vaak in de loop van de jaren uitgebreid, vervangen en versierd. Vaak werden ze bedekt met een laag tin of zilver ter versiering, en ook stonden er vaak afbeeldingen op. Het plaatje zichtbaar hierboven is afkomstig uit Vindonissa, dateerbaar tot de 1e eeuw na Christus. Op dit plaatje is de oorsprongsmythe van Rome afgebeeld. We zien een wolf die twee kinderen aan het zogen is; Romulus en Remus, de stamvaders van de Romeinen.